Czy miewacie czasem dość świętowania? Czy zdarza się wam tęsknić za pracą i codziennym zwykłym jedzeniem? Mnie się właśnie zdarzyło. Dopadła mnie świąteczne zmęczenie i nijak nie chce mnie puścić. Ja już nie chcę gości, ciasta, czekolady i sałatek. Marzy mi się chleb razowy popijany gorzką herbatą i lektura książki. Już nawet mogę robić tabelki dla szefa i setny raz to samo tłumaczyć dociekliwemu klientowi, bylebym tylko nie musiała wstawiać zmywarki po kolejnych gościach i parzyć kolejnej waniliowej kawy. CZYTAJ WIĘCEJ

Wieczorne słońce maluje miękkimi kolorami sylwetki bawołów ciągnących drewniane wózki. Spod kopyt unosi się pył przysłaniający rdzawe budynki starych świątyń. Świat powoli się wycisza. Piaszczyste drogi pustoszeją. Do domu powracają mnisi z pełnymi misami darów. W konarach rozłożystych drzew ptaki kłócą się o miejsce w gnieździe. Turyści są bardziej powściągliwi. Stłoczeni na ciasnych schodkach świątyni patrzą z zachwytem na pejzaż opisywany w przewodnikach jako „najpiękniejsze miejsce w Azji”. CZYTAJ WIĘCEJ

Ile z nas ma w domu prawdziwą spiżarnię? Taką z równymi rzędami półek z kolorowymi słoikami, skrzyniami jabłek, glinianymi garnkami pełnymi kiszonej kapusty i domowej roboty smalcu. No ile? Takich szczęśliwych jest niewielu, ale tęsknota za posiadaniem spiżarni pełnej pachnących rarytasów jest chyba w każdej z nas. Jedne z tej tęsknoty biorą się za przyrządzanie czasochłonnej konfitury z berberysu, inne produkują etykiety na pudełka z ręcznie robionymi ciasteczkami, a Beata Martynowska założyła firmę. CZYTAJ WIĘCEJ

Zdjęcie, które znajduję przypadkiem w internecie przedstawia czterech mężczyzn siedzących w bibliotece. Dwóch jest w okolicy sześćdziesiątki, jeden wygląda jak czterdziestolatek całe życie uprawiający sport a ostatni, w bawełnianej czapce na głowie sprawia wrażenie poszukującego sensu życia dwudziestolatka. Co ich łączy? Palenie cygara i picie brandy? Pudło. Czytanie Szekspira w oryginale? Również nietrafione. A może rozmowy o kobietach? Być może, przy okazji rozmawiają o nich. Jednak spotkali się po to, żeby wspólnie robić na drutach. CZYTAJ WIĘCEJ

Na stole w mojej kuchni leży stos fotografii. Te czarno-białe są lekko pogniecione i żółtawe, kolorowe nie wszystkie ostre, na wielu widać tylko fragment twarzy. Są też stare portrety, wyretuszowane zdjęcia ślubne, ustawiane fotki szkolne i pokaźna seria dokumentacji biesiadnej. CZYTAJ WIĘCEJ

Ludzie Azji, Afryki, czy Ameryki Południowej (nie mam na myśli mieszkańców stolic, którzy żyją na całym świecie podobnie) mają bardziej spokojne podejście do czasu i często dziwią się naszemu nerwowemu podejściu do braku punktualności. Czekanie w podróży ma swoją wartość i swój sens. Dzięki niemu możemy dłużej przyglądać się ludziom i miejscu, w którym jesteśmy. Możemy zwolnić i po prostu być tu i teraz. CZYTAJ WIĘCEJ

Większość z nas wzrusza się losem porzuconych dzieci. Płacze, kiedy media donoszą o kolejnym pobitym przez rodzica maluchu. A potem przełącza kanał telewizyjny na serial i zapomina. Nielicznych stać na poświęcenie i walkę w imię słabszych i skrzywdzonych. Podziwiam takie osoby. Podziwiam pielęgniarki, które od zera stworzyły ośrodek preadopcyjny dla maluchów w kryzysowych sytuacjach. CZYTAJ WIĘCEJ

Rodzicom, którzy mają pasję, trudno z niej zrezygnować po pojawieniu się dziecka. Najczęściej starają się dopasować do nowej sytuacji, znajdując kompromis między hobby a rolą rodzica. Widok matek biegających z wózkami po parku wcale nie jest dziś rzadki. Dzieci w koszykach doczepionych do rowerów towarzyszą rodzicom podczas weekendowych przejażdżek. CZYTAJ WIĘCEJ

Dużo się mówi o straconym pokoleniu dzisiejszych dwudziestolatków. Wspomina się o nich w kontekście emigracji, pracy poniżej kwalifikacji i chybionych kierunków studiów. Wróży im się życie z najniższej krajowej i wypomina pasywność. Oskarża się o bierność, brak pasji i roszczeniowe podejście do życia. Zagubieni, młodzi ludzie bez autorytetów mają problemy ze znalezieniem własnej drogi. Czy na pewno? CZYTAJ WIĘCEJ

Podróżnicy z dawnych lat musieli mieć spory majątek albo zamożnego mecenasa, aby móc odwiedzać odległe lądy. Dziś wystarczy odrobina cierpliwości i trochę czasu spędzonego w sieci. Podróżowanie za grosze stało się łatwiejsze niż kiedykolwiek. Dzięki Internetowi i wciąż rozbudowującej się siatce połączeń lotniczych i lądowych każda uważna osoba może znaleźć ofertę na miarę swojego budżetu i oczekiwań. CZYTAJ WIĘCEJ

Ile razy miałaś ochotę rzucić wszystko i ruszyć w nieznane? Ile razy chciałaś przez jeden dzień nie mieć na głowie dzieci, obiadów, porządków i innych obowiązków? Ile razy umawiałaś się z przyjaciółkami na weekend z winem? A ile razy to zrobiłaś? CZYTAJ WIĘCEJ

Żyjącym w świecie pełnym kolorowych dóbr i opieki socjalnej turystom (w tym mnie) trudno sobie wyobrazić, że w jakimś miejscu na świecie toleruje się głód i choroby dzieci. Na pewno są instytucje, które im pomagają – myśli sobie taki ktoś. Na pewno są, ale ich pomoc to kropla w morzu biedy i nieszczęść. Stając przed bosym dzieckiem z wyciągniętą rączką zawsze mam dylemat. Dawać pieniądze, czy nie dawać? CZYTAJ WIĘCEJ

Nie mamy tu czego szukać. Tak twierdzi coraz więcej Polaków i wybiera życie zagranicą. Zmęczeni poszukiwaniem pracy, rozgoryczeni brakiem perspektyw, nasz kraj opuszczają przede wszystkim młodzi ludzie. Często wykształceni i zdolni. W nowej ojczyźnie rozwijają swoje zawodowe pasje, zakładają rodziny i wychowują dzieci. ”Rzeczpospolita” napisała ostatnio, że poza granicami Polski pod koniec 2012 roku przebywało aż 2,13 mln Polaków, czyli aż o 70 tys. więcej niż w 2011 roku. CZYTAJ WIĘCEJ

Choć Kunming to spore miasto i stolica prowincji Yunnan, nie ma tu takiego tłoku i hałasu jak w innych chińskich metropoliach. Może to zasługa łagodnego, wiosennego klimatu a może kojący wpływ uroczych parków? W każdym razie właśnie w tym miejscu pomyślałam, że Chiny mają urok. Do tej pory wydawały mi się krajem żyjącym w wielkim pośpiechu, głośnym i pełnym podobnych ludzi przepychających się łokciami. CZYTAJ WIĘCEJ

Brak trosk, odpoczynek i wakacyjny luz nie wystarczą, aby dojść do głębszych pokładów swojej jaźni. Dlaczego coraz więcej osób odkrywa siebie wyjeżdżając na koniec świata? A może mylą im się pojęcia? Czy poczucie chwilowego szczęścia związanego z odpoczynkiem może być tożsame z tym, kim jestem naprawdę. To jak tyram w korporacji i wywalam śmieci, to sobą już nie jestem? CZYTAJ WIĘCEJ

Na wywiadówce w podstawówce syna rodzice otrzymali do podpisu kartkę z wyrażeniem zgody na comiesięczną kontrolę czystości dziecka. To jeszcze to się robi? – zdziwiłam się. Wydawało mi się, że czasy, kiedy dzieci kąpane były raz w tygodniu, minęły bezpowrotnie. Okazało się jednak, w jak wielkim jestem błędzie. W polskiej szkole wciąż dużo jest brudu, a insekty we włosach też się trafiają. CZYTAJ WIĘCEJ

Podróżując po Peru bardzo często korzystaliśmy z taksówek. Bywały sytuacje, że do jednego auta mieściło się nie tylko sześć dorosłych osób, sześć plecaków podręcznych, ale również sześć dużych, żeby nie powiedzieć ogromnych plecaków. Toboły trzeba było trzymać na kolanach, na głowie lub za oknem, ale auto zawsze w końcu ruszało i dowoziło nas na miejsce. CZYTAJ WIĘCEJ

Po kilku tygodniach podróżowania rozmowy z towarzyszami wyprawy przybierają często kulinarny obrót. Co zjesz, jak wrócisz do Polski? To jedno z ulubionych pytań otwierające worek ze stołowymi marzeniami. Moje marzenie jest proste. Niczym król siedzący na złotym tronie z bajki o Jacku i Placku kradnącym księżyc, ja zawsze marzę o chlebie, naszym polskim razowcu grubo posmarowanym masłem. Chociażbym miała przed sobą talerz pełen owoców morza lub półmisek kolorowych owoców i tak zatęsknię za kromką chleba. CZYTAJ WIĘCEJ

Przestały mnie dziwić dzieci, mieszkające w pokojach zasypanych zabawkami. Pragnienie wszystkiego, co oczy zobaczą, jest dla dziecka normalnym etapem rozwoju. Kiedy jednak widzę dorosłych, bez zastanowienia kupujących nowe rzeczy, zadłużających się, aby zdobyć kolejne dobro, to zastanawiam się, czy oby ci dorośli na pewno wydorośleli. Czy coraz droższe, większe, doskonalsze przedmioty uczynią z nas lepszych ludzi? Czy współczesna definicja szczęścia sprowadza się do rzeczy, w które obrastamy? CZYTAJ WIĘCEJ

Mój synek spędza końcówkę wakacji u dziadków. Nagle z bladego chudzielca przedzierzgnął się w rumianego kilkulatka. Okazało się, że dziecko, które w domu nigdy nie jest głodne, potrafi zjeść dwie miski rosołu. Dowiedzieliśmy się również, iż nasz mało ruchliwy potomek świetnie jeździe na rowerze. Dziadek go nauczył. CZYTAJ WIĘCEJ